Αγάπη και Έρωτας

Ίσως η προσδοκία της στιγμιαίας ευτυχίας που συνήθως αποδίδουμε στη σχέση του ζευγαριού, αυτή η επιθυμία για αγαλλίαση, να οφείλεται στην απατηλή ένταση της στιγμής κατά την οποία ερωτευόμαστε.

Πράγματι, την πρώτη στιγμή η συνάντηση είναι παθιασμένη, ενθουσιώδης, ασυγκράτητη, παράλογη. Τα συναισθήματα εισβάλλουν, μας κυριεύουν, και για ένα χρονικό διάστημα σχεδόν δεν μπορούμε να σκεφτούμε τίποτ' άλλο απο το πρόσωπο με το οποίο είμαστε ερωτευμένοι, και τη χαρά μας γι' αυτό που μας συμβαίνει.

Ο έρωτας μας συνδέει με τη χαρά που αισθανόμαστε γνωρίζοντας την ύπαρξη του άλλου. Μας φέρνει σε επαφή με τη σπάνια αίσθηση της πληρότητας.

Αυτή η κατάσταση δεν κρατάει για πολύ, αλλά μένει εγγεγραμμένη σαν ανάμνηση που συγκρατεί τη σχέση και που μπορεί να την αναβιώσει περιστασιακά.

Αφού περάσουν μερικοί μήνες, εισβάλλει η πραγματικότητα και όλα τελειώνουν, ή αρχίζει η κατασκευή ενός κοινού δρόμου και για τους δύο.

Όταν κάποιος ερωτεύεται, στην πραγματικότητα δεν βλέπει τον άλλον στο σύνολό του. Αντίθετα, ο άλλος λειτουργεί σαν μια οθόνη που ο ερωτευμένος προβάλλει τις εξιδανικευμένες πλευρές του.

Τα συναισθήματα, αντίθετα απο τα πάθη, διαρκούν περισσότερο και είναι συνδεδεμένα με την αντίληψη της εξωτερικής πραγματικότητας. Η αγάπη αρχίζει να χτίζεται μόλις μπορέσω να δω αυτόν που έχω μπροστά μου, μόλις ανακαλύψω τον άλλον. Τότε είναι που η αγάπη αντικαθιστά τον έρωτα.

Μόλις περάσει αυτή η πρώτη στιγμή, αρχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια οι χειρότερες πλευρές μου, που επίσης προβάλλω στον άλλον. Το να αγαπήσω κάποιον είναι μια πρόκληση για να ξεφορτωθώ εκείνες τις προβολές, για να έρθω σε πραγματική επαφή μαζί του. Αυτή η διαδικασία δεν είναι εύκολη, αλλά είναι απο τα ωραιότερα πράγματα που συμβαίνουν, ή που βοηθάμε να συμβούν.

Μιλάμε για την αγάπη με την έννοια του "ενδιαφέροντος για το καλό του άλλου". Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Για την αγάπη, σαν ευφορία που κυριεύει σώμα κι ψυχή και ενισχύεται - εφόσον μπορώ να δω τον άλλον χωρίς να θέλω να τον αλλάξω.

Περισσότερη σημασία απο το χαρακτήρα και τον τρόπο ζωής του άλλου, έχει το πόσο καλά αισθάνομαι δίπλα του και η δική του ευτυχία δίπλα μου. Η χαρά που προσφέρει να είμαι με κάποιον που φροντίζει να είμαι καλά, που αντιλαμβάνεται τί χρειάζομαι και χαίρεται να μου το δίνει: αυτό κάνει η αγάπη.

Μια σχέση είναι κάτι παραπάνω απο μια απόφαση. Είναι κάτι που συμβαίνει όταν νιώθουμε ενωμένοι με τον άλλον μ' έναν διαφορετικό τρόπο. Θα μπορούσα να πω πως, εξαιτίας της ευχαρίστησης που μας δίνει η συνύπαρξη, αποφασίζουμε να μοιραστούμε μεγάλο μέρος της ζωής μας και ανακαλύπτουμε τη χαρά του να είμαστε μαζί. Αν και είναι απαραίτητο να ξέρουμε  πως το να βρούμε σύντροφο για το δρόμο δεν αρκεί: χρειάζεται επίσης, να είναι ικανός να μας τροφοδοτήσει. Να αποτελεί, μάλιστα, αποτελεσματική βοήθεια για την προσωπική μας ανάπτυξη.


Απο το βιβλίο της Elisabeth Kubler - Ross - Μαθήματα ζωής