Η εικόνα της μητέρας είναι κάτι αιώνιο στη ζωή μας και αποτελεί το θεμέλιό της. Είναι μια πρωτογενής εικόνα που μπορεί και δίνει δύναμη στο θηλυκό. Συνδέεται με την ιδέα της ίδιας της ζωής, αλλά προκαλεί και μεγάλη αμφιθυμία. Όπως σε όλες τις σημαντικές σχέσεις, έτσι και σ΄αυτήν, με τον ίδιο τρόπο που η μάνα μπορεί και δίνει δύναμη και τροφή, με τον ίδιο τρόπο μπορεί να προδίδει και να καταστρέφει. Μια πολύ βαθιά σχέση με τη μητέρα χαλάει τη ζωή ανδρών και γυναικών. Γι αυτό, αργά ή γρήγορα, όλοι νιώθουμε πιεστική την ανάγκη αποκόλλησης απο τη μητέρα. Οι εσωτερικές συγκρούσεις και η αμφιθυμία που προκαλεί αυτός ο αποχωρισμός είναι αποπροσανατολιστικές και πολλές φορές οι ψυχολόγοι προσπαθούν να αντιμετωπίσουν αυτήν ακριβώς την αίσθηση. Αυτό που έχει σημασία, ωστόσο, είναι να καταλάβουμε ότι παραμένοντας μέσα στην μητρική κοιλιά, προσκολλημένοι δηλαδή στις "μητρικές συνήθειες", διατρέχουμε σοβαρό κίνδυνο, και αυτός είναι ένας απο τους λόγους που πρέπει να μας κάνουν να δραπετεύουμε. Όπως οι σπόροι που πέφτουν απο τους καρπούς του δέντρου: ευδοκιμούν όταν απομακρυνθούν απο το έδαφος όπου φύεται το δέντρο που τους γέννησε, διαφορετικά δεν φυτρώνουν ποτέ. Απο ψυχολογικής άποψης, το πρόβλημα με την μητέρα είναι απο τα σημαντικότερα και δεν γίνεται να το αγνοούμε όταν θέλουμε να καταλάβουμε το "συναισθηματικό υπόστρωμα" ενός ανθρώπου.
Απο το βιβλίο του A. Carotenuto "Η ψυχή της γυναίκας".
