Ένα απο τα μεγαλύτερα παράδοξα με τα οποία δίνουμε ολόκληρες μάχες είναι οι σκοτεινές ή σκιώδεις μας πλευρές. Συνήθως προσπαθούμε να απαλλαγούμε απ' αυτές, όμως το να πιστεύουμε ότι μπορούμε να εξοστρακίσουμε τις "σκοτεινές μας πλευρές" είναι και ουτοπικό και μη αυθεντικό. Αυτό που έχουμε ανάγκη να βρούμε είναι η ισορροπία μεταξύ των αντίθετων δυνάμεών μας. Η πράξη της ισορροπίας είναι δύσκολη, είναι όμως μέρος της ζωής. Εάν μπορούμε να το δούμε αυτό ως μία εμπειρία τόσο φυσική όσο και το ότι η νύχτα διαδέχεται την ημέρα, τότε θα νιώσουμε μεγαλύτερη ικανοποίηση απ' ότι αν προσποιούμασταν ότι η νύχτα δεν θα έρθει ποτέ. Η ζωή έχει τις καταιγίδες της. Και οι καταιγίδες περνάνε πάντα. Ακριβώς όπως δεν υπήρξε ποτέ μια μέρα χωρίς νύχτα ή μια καταιγίδα που κράτησε για πάντα, έτσι κι εμείς δε μένουμε ποτέ μόνο στη μία πλευρά του εκκρεμούς της ζωής. Βιώνουμε το καλό και το κακό, την ημέρα και τη νύχτα, το γιν και το γιανγκ. Και πολλές φορές, διδάσκουμε ακριβώς αυτό που έχουμε ανάγκη να μάθουμε.
Ζούμε μέσα σ' αυτά τα παράδοξα, μέσα σε άπειρα πράγματα που μας πάνε πότε απ' τη μια και πότε απο την άλλη. Μολονότι αληθεύει ότι η ευτυχία μας δεν εξαρτάται απο εξωτερικές συνθήκες, αντισταθμίζουμε πάντα αυτήν την αλήθεια με την πραγματικότητα του κόσμου. Όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας μας επηρεάζουν. Θα ήμασταν εξωπραγματικοί, εάν λέγαμε σε κάποιον που βιώνει μια τραγωδία, "αυτό δεν πρέπει να σε επηρεάζει". Οι απώλειες είναι υπαρκτές. Ταυτόχρονα, και μέσα απο τις χειρότερές μας φάσεις, ανακαλύπτουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Πάντα ξεπερνάμε τις τραγωδίες και πάντα συνεχίζουμε το ταξίδι της αναζήτησης της ευτυχίας. Ο ήλιος πάντα ανοίγει ένα ρήγμα στο σκοτάδι, και καταμεσής του θανάτου μερικές φορές ανακαλύπτου
με τη ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου