Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Η δύναμη της ανθρώπινης επαφής

Όταν κρατώ το βλέμμα μου προσηλωμένο στα υπαρξιακά δεδομένα της ζωής, δεν αντιλαμβάνομαι να υπάρχει ξεκάθαρο όριο ανάμεσα στους ασθενείς μου, εκείνους που υποφέρουν , και τον εαυτό μου, εκείνον που γιατρεύει. Οι συνηθισμένες περιγραφές ρόλων και οι χαρακτηρολογικές διαγνώσεις παρεμποδίζουν την θεραπεία αντί να τη διευκολύνουν.
Επειδή πιστεύω ότι το αντίδοτο για πολλές αγωνίες είναι και μόνο η ανθρώπινη επαφή, προσπαθώ να ζήσω μέσα στην ώρα που περνώ με τον ασθενή μου, χωρίς να εγείρω τεχνητά και άχρηστα τείχη. Μέσα στη διαδικασία της ψυχοθεραπείας είμαι για τον ασθενή μου ένας εξειδικευμένος αλλά όχι αλάθητος ξεναγός. Έχω ξανακάνει τη διαδρομή - στο προσωπικό μου εξερευνητικό ταξίδι αλλά και ξεναγώντας πολλούς άλλους.
Στη δουλειά μου με τους θεραπευόμενους πασχίζω πάνω απ' όλα να υπάρξει ανθρώπινη επαφή. Ακριβώς γι΄ αυτό είμαι αποφασισμένος να δρώ με καλή πίστη: δεν φοράω στολές ή κοστούμια. Δεν παρατάσσω τα πτυχία μου, τα ειδικά μου διπλώματα και τα βραβεία που έχω πάρει. Δεν προσποιούμαι ότι γνωρίζω πράγματα που δεν κατέχω. Δεν αρνούμαι ότι τα υπαρξιακά διλήμματα με αγγίζουν κι εμένα ως μέσα βαθιά. Δεν αρνούμαι ν' απαντήσω σε ερωτήσεις. Δεν κρύβομαι πίσω απο τον ρόλο μου. Και τέλος δεν κρύβω ότι είμαι κι εγώ άνθρωπος κι ότι έχω τις δικές μου ευάλωτες περιοχές.
 
 


Απο το βιβλίο του I.Yalom "Στον κήπο του επίκουρου"

Δεν υπάρχουν σχόλια: